Są to inaczej zaburzenia urojeniowe, a dawniej nazywano je obłędem. Osoby chorujące Ne te przypadłość posiadają szereg dokładnie poukładanych urojeń oraz przeświadczeń zarówno o własnej osobie jak i o otaczającym je świecie. Są to elementy, które zgodnie ze swoim statusem nie mogły by zaistnieć w rzeczywistym świecie. Stanowią jedynie wyobrażenie chorej osoby o konkretnej sytuacji i nie mają nic wspólnego z tym co dzieje się naprawdę.
W przypadku zespołu paranoidalnego zaburzenia u pacjenta nie są do końca poukładane i nie dotyczą tylko jednej sfery życia. Są rozrzucone i trudne do ogarnięcia. Zdarza się że mają charakter całkowicie przypadkowy, a u chorego mogą występować różnego rodzaju halucynacje oraz zaburzenia w toku myślenia.
Leczenie zespołu paranoidalnego jak i samych zaburzeń paranoidalnych jest niezwykle utrudnione. Chorzy zwykle kierowani są na leczenie przez namowę bliskich osób, a sami nie chcą lub obawiają się jego podjęcia, gdyż zaburzony obraz rzeczywistości sprawia ze nie widzą problemu.
W leczeniu stosuje się najczęściej farmakoterapię – leki należące do grupy neuroleptyków, mogą one powodować uzależnienia.
